Καταρχήν, συγχαρητήρια για το blog κ εύχομαι καλή επιτυχία!Αυτές τις μέρες, όταν ένιωσα ότι κινδυνεύουν δικοί μου άνθρωποι αισθάνθηκα μισός άνθρωπος. Δεν ήθελα να κάνω τίποτα. Το μόνο που έκανα ήταν να περιφέρομαι μέσα στο σπίτι με ένα κινητό στο χέρι, την τηλεόραση ανοιχτή και μια ατέλειτη ανησυχία. Κ αναθεώρησα. Πολλά πράγματα.Αλλά αυτό δεν φτάνει. Είναι στη φύση των ανθρώπων να μην αλλάζουν. Μετά από λίγο καιρό που οι φωτιές θα ξεχαστούν, πάλι τα ίδια θα κάνουμε. Πάλι θα αγχωνόμαστε για πράγματα ασήμαντα, πάλι θα τρέχουμε σαν τους τρελούς και δεν θα προλαβαίνουμε να μιλήσουμε με αγαπημένα μας πρόσωπα, να τα επισκεφτούμε, να ζήσουμε μια μικρή αλλά σημαντική ζωή. Πρόσφατα το διαπίστωσα αυτό όταν έχασα ένα δικό μου άνθρωπο. 'Ελεγα, "να μωρέ θα πάω το καλοκαίρι...εκεί θα είναι...". Αυτό το καλοκαίρι όμως δεν ήταν εκεί...είχε φύγει... ΖΗΣΕ ΤΗ ΖΩΗ
Seize the day! Αδραξε τη μέρα! Αυτό σημαίνει το 'ζήσε τη στιγμή', και πιστεύω ότι η διαφημιστική καμπάνια της vodafone έχει πετύχει απόλυτα το νόημα της εποχής. Όντας πιεσμένος και στρεσαρισμένος, το να πιείς ένα κρασάκι με τους φίλους σου, να κεράσεις γλυκά στη δουλειά για την γιορτή σου, να φας σε ένα ωραίο εστιατόριο με τον συνάδελφό σου, να κάνεις ένα βραδυνό μπανιο με την συντροφία σου, ακόμα και ένα τσιγάρο στο μπαλκόνι μια αυγουστιάτικη βραδιά μοιάζουν σκηνές λυρικές, αλλά αποτελούν αυτό ουσιαστικά που εκφράζεις.Ενα blog σκέψεων...ιδιαίτερα πρωτότυπο.Μπράβο!
Πρώτα από όλα θα θέλαμε να σου ευχηθούμε καλή αρχή στο καινούριο σου blog! Συνεχίζοντας πρέπει να ομολογίσουμε ότι ανοίγουμε την τηλεόραση κάθε φόρα νιώθοντας φόβο! Η πρώτη σκέψη που μας έρχεται στο μυαλό είναι "Ας μην έχουν πεθάνει άλλοι άνθρωποι". Οι κάτοικοι εκείνων των περιοχών ζουν ένα θρίλερ. Είναι σαν παίζουν σε μια ταινία τρόμου που δεν έχει τέλος!! Σίγουρα αναρωντιούνται: ΓΙΑΤΙ??? θα σημφωνήσουμε απόλυτα με τη αγαπητή Μαρία από πάνω! Παίρνουμε κάποια πράγματα ως δεδομένα, και μόνο όταν συμβεί κάτι βλέπουμε την αλήθεια! Το σημαντικότερο, λοιπόν, είναι να... ΖΟΥΜΕ ΤΗΝ ΚΑΘΕ ΣΤΙΓΜΗ!
Θα συμφωνήσω απόλυτα μαζί σας παιδιά. Το ΕΡΩΤΗΜΑ όμως είναι γιατί όταν όλα μας πηγαίνουν καλά δεν εκτιμούμε αυτά που έχουμε και πρέπει να δεχτούμε κάποιο χτύπημα για να συνέλθουμε; Πόσοι από μας χαίρονται που έχουν ένα σπίτι να μείνουν; Το σκέφτεται κανείς αυτό; Η μήπως το θεωρεί δεδομένο; Τελικά είναι δεδομένο ή μήπως όχι...;
Νομίζω ότι η δύναμη της συνήθειας είναι αυτή που μας εμποδίζει να εκτιμήσουμε την πραγματική αξία όσων έχουμε..μέχρι βέβαια να συμβεί κάτι πέρα από τα συνηθισμένα και να την ανατρέψει... Υ.Γ. Καλή τύχη με το νέο blog, με ιδέες για ενδιαφέρουσες συξητήσεις!
Δημοσίευση σχολίου
<< Home
Προβολή πλήρους προφίλ
5 Comments:
Καταρχήν, συγχαρητήρια για το blog κ εύχομαι καλή επιτυχία!
Αυτές τις μέρες, όταν ένιωσα ότι κινδυνεύουν δικοί μου άνθρωποι αισθάνθηκα μισός άνθρωπος. Δεν ήθελα να κάνω τίποτα. Το μόνο που έκανα ήταν να περιφέρομαι μέσα στο σπίτι με ένα κινητό στο χέρι, την τηλεόραση ανοιχτή και μια ατέλειτη ανησυχία. Κ αναθεώρησα. Πολλά πράγματα.
Αλλά αυτό δεν φτάνει. Είναι στη φύση των ανθρώπων να μην αλλάζουν. Μετά από λίγο καιρό που οι φωτιές θα ξεχαστούν, πάλι τα ίδια θα κάνουμε. Πάλι θα αγχωνόμαστε για πράγματα ασήμαντα, πάλι θα τρέχουμε σαν τους τρελούς και δεν θα προλαβαίνουμε να μιλήσουμε με αγαπημένα μας πρόσωπα, να τα επισκεφτούμε, να ζήσουμε μια μικρή αλλά σημαντική ζωή. Πρόσφατα το διαπίστωσα αυτό όταν έχασα ένα δικό μου άνθρωπο. 'Ελεγα, "να μωρέ θα πάω το καλοκαίρι...εκεί θα είναι...". Αυτό το καλοκαίρι όμως δεν ήταν εκεί...είχε φύγει...
ΖΗΣΕ ΤΗ ΖΩΗ
Seize the day! Αδραξε τη μέρα! Αυτό σημαίνει το 'ζήσε τη στιγμή', και πιστεύω ότι η διαφημιστική καμπάνια της vodafone έχει πετύχει απόλυτα το νόημα της εποχής. Όντας πιεσμένος και στρεσαρισμένος, το να πιείς ένα κρασάκι με τους φίλους σου, να κεράσεις γλυκά στη δουλειά για την γιορτή σου, να φας σε ένα ωραίο εστιατόριο με τον συνάδελφό σου, να κάνεις ένα βραδυνό μπανιο με την συντροφία σου, ακόμα και ένα τσιγάρο στο μπαλκόνι μια αυγουστιάτικη βραδιά μοιάζουν σκηνές λυρικές, αλλά αποτελούν αυτό ουσιαστικά που εκφράζεις.
Ενα blog σκέψεων...ιδιαίτερα πρωτότυπο.Μπράβο!
Πρώτα από όλα θα θέλαμε να σου ευχηθούμε καλή αρχή στο καινούριο σου blog! Συνεχίζοντας πρέπει να ομολογίσουμε ότι ανοίγουμε την τηλεόραση κάθε φόρα νιώθοντας φόβο! Η πρώτη σκέψη που μας έρχεται στο μυαλό είναι "Ας μην έχουν πεθάνει άλλοι άνθρωποι". Οι κάτοικοι εκείνων των περιοχών ζουν ένα θρίλερ. Είναι σαν παίζουν σε μια ταινία τρόμου που δεν έχει τέλος!! Σίγουρα αναρωντιούνται: ΓΙΑΤΙ???
θα σημφωνήσουμε απόλυτα με τη αγαπητή Μαρία από πάνω! Παίρνουμε κάποια πράγματα ως δεδομένα, και μόνο όταν συμβεί κάτι βλέπουμε την αλήθεια! Το σημαντικότερο, λοιπόν, είναι να... ΖΟΥΜΕ ΤΗΝ ΚΑΘΕ ΣΤΙΓΜΗ!
Θα συμφωνήσω απόλυτα μαζί σας παιδιά. Το ΕΡΩΤΗΜΑ όμως είναι γιατί όταν όλα μας πηγαίνουν καλά δεν εκτιμούμε αυτά που έχουμε και πρέπει να δεχτούμε κάποιο χτύπημα για να συνέλθουμε; Πόσοι από μας χαίρονται που έχουν ένα σπίτι να μείνουν; Το σκέφτεται κανείς αυτό; Η μήπως το θεωρεί δεδομένο; Τελικά είναι δεδομένο ή μήπως όχι...;
Νομίζω ότι η δύναμη της συνήθειας είναι αυτή που μας εμποδίζει να εκτιμήσουμε την πραγματική αξία όσων έχουμε..μέχρι βέβαια να συμβεί κάτι πέρα από τα συνηθισμένα και να την ανατρέψει...
Υ.Γ. Καλή τύχη με το νέο blog, με ιδέες για ενδιαφέρουσες συξητήσεις!
Δημοσίευση σχολίου
<< Home