Σκέψεις

Η αλήθεια είναι πώς παρακολουθώντας το video αισθάνθηκα προς στιγμήν ότι απευθύνεται σε μένα. Θα παραδεχτώ λοιπόν ότι όντως είμαι ένας από αυτούς που απλώς καλούμαι να εγκρίνω και τίποτα παραπάνω. Γιατί όμως να συμβιβάζομαι με κάτι τέτοιο; Γιατί να δέχομαι ότι ο ρόλος μου θα περιορίζεται σε αυτόν του κομπάρσου; Γιατί όλοι μας να μην αλλάξουμε στάση και να μην διεκδικήσουμε πράγματα για τις ζωές μας. Δυστυχώς είμαστε πολλοί οι κομπάρσοι που καλούμαστε μια φορά στα τέσσερα χρόνια να εγκρίνουμε κάποιον. Για αυτό ίσως φτάσαμε εκεί που φτάσαμε... Ίσως αυτή να είναι και η απάντηση στο Γιατι του προηγούμενου post.


ΥΓ: Πραγματικά πιστεύω πως τέτοιου είδους σάτιρα είναι αναγκαία σε κάθε κοινωνία. Συγχαρητήρια, εξαιρετική δουλεία.